haiku pośmiertne pewnej poetki

jak już ułożą mnie w metalowym
korytku
poleją szlauchem zimnej kranówy
zaczną się odkrywać litera, po literce
kartoteki pisane haiku
felczer słuchając playlisty:
top hitów 2002
wypluje nieprzemieloną
jeszcze Żywiecką i przerazi się
zajrzy mi w duszę
zaduma nad stylem, piórkiem w
dupie
wyciągnie smartfona i wykonana
zdjęcie z efektem drżenia
pochwali się nim potem w Cafe
Zodiak, pijąc wódkę
zagryzając drożdżówkę
z krostą cukru
zachwyci się tym żywym
przykładem triumfu
słowa nad śmiercią


ludzie płyną, giną

siwiejące brody sterczą,
łypią
na moje nadgarstki
gdzie plastik zostawił odciski
i na czerwono, gotykiem
błyszczy napisem: daddy issues
w szybie windy liczę
mikro-zmarszczki i
sprawdzam stan konta
już serduszko bije mi na
zawał
na bezpieczną przystań
wełny, jedwabiu i poliestru
oblewa mnie techno z 69
dostępnych sklepów
reflektor wchodzi w cipkę
i bierze bez pytania na dnie
fontanny
a ludzie płyną, giną
zapisani w bliku


moja matka bolesna

wyje jelitko
zgniecione ciężarem moich
piersi miesięcznych
nocą nie zdołało strawić
Europy, Azji, obu Ameryk
zaczynam czuć biologię
mogę ją zbadać pod
mikroskopem słońca
co szumnie ktoś nazwie
nadzieją
dopóki nie dobije mi się
do ust zgaga
są momenty, nieproszone
jak zastrzały
przy palcu
kiedy bliska ziemi jestem
i bakterią, flakiem się
mienię
a taka pulchna, rumiana
się zapowiadałam
kołysana dłonią łona
mojej matki bolesnej


podległa

nasze członki usypiane są
symfonią syren
a skóra im się błyszczy
na niebiesko
jak zamkną oczka
Polskę widzą i opisują
w całej jej ozdobie:
młodą, rześką, kołysaną
Sowietskoje Igristoje
na głowie ma irokeza
w kroczu nietkniętą
błonkę
przeskakuje z nogi
na nogę
gotowa nosić tampony
całować, czytać poezję
śmiać krzykiem
na martyrologię
być sobą po bałtycku
po bieszczadzku.
Polskę widzi
młody, cwany, narwany
na jeźdźca zdobywa
to Warszawę, to Gdańsk
krwią w zębach kończy
w Krakowie
ona jest mu podległa.


świat kończy się w ogryzce

najchętniej bym ci opowiedziała
o zjawisku kurczenia się jabłek
od kiedy odbiłeś mi usta w kręgosłupie
minęły dwa centymetry europejskiego
blondu na mojej głowie
wypiłam dwie butelki wina
obłożyłam się aksamitnymi
pralinkami
na czubek nosa sypałam sól
żeby zmylić psie zmysły
gubiłam się w wysokich trawach
podróżowałam po moim mieście
zamykając oczy tramwaju
w transcendencji byłam,
pytałam
szeptałam
żeby nie zagłuszyć jak chrapiesz
brudziłam ciało, hodując pot
mówiłeś że w jodze jest mój seks
teraz zaklinam PKP
wyciszam 2021
wciskam: hold
a ty popatrz ze mną
jak między miastowo kończy się
świat
w ogryzce


wszystko jest dobrze

mam nadzieję, że u ciebie wszystko
dobrze
stwierdzają ludzie
bez zaglądania patyczkiem
w gardełko
bez osłuchiwania
klatki piersiowej
a ja, owszem
zakupy zrobione
łóżko posłane
zęby umyte
afirmacje wyklepane
serum rozlicza się z bliznami
na twarzy
żarówka razi jak trzeba
śnieg spływa z butów
siklawą
i jeśli rzeczywiście
to moje
wszystko
to jest dobrze

Dagmara Borkowska – Sześć wierszy
QR kod: Dagmara Borkowska – Sześć wierszy