– Czy możesz coś opowiedzieć o projekcie „Republika Weimarska”?
Bardzo dziękuję za zainteresowanie! Republika Weimarska (oczywiście nawiązująca do okresu historii Niemiec między I Wojną Światową a III Rzeszą) to druga odsłona „miksowania awangardy”, czyli znowu mamy poziom meta, ale też przetwarzanie dawnych dzieł.
– Jednak chyba tym razem mniej ważne było znajdowanie i przetwarzanie np. gazet czy książek, i bardziej po prostu tamten okres był inspiracją do nowej twórczości?
Faktycznie, co prawda znalazłem trochę starych niemieckich gazet w internecie, ale jednak nie poszedłem w tę stronę. A dokładniej – nie poszliśmy, bo tym razem projekt był zbiorowy, zaangażowało się wiele osób z różnych krajów.
– Jak wyglądały prace nad tym projektem, i jakie były efekty?
Napisałem zaproszenie, po polsku i po angielsku, zamieściłem je na blogu i podałem linki na kilku grupach na facebooku, zaprosiłem też bezpośrednio kilka osób. Największym dziełem, jakie powstało w ramach tego projektu, był album „Weimar Republic” (głównie muzyka instrumentalna, trochę czytania i mówienia), stworzony jako projekt grudniowy zespołu „Ensemble For Sound Poetry And Contemporary Music”. Zrobiłem też mix ze wszystkich kawałków, rezultat dostępny jest na kanale EFSPACM na youtube. Był też filmik teatru Kwiatharsis, album graficzno-tekstowy autorstwa Ziemnego (a do tego plik dźwiękowy) i seria paleolityków – wierszy, które powstały w ramach prowadzonych przeze mnie miniwarsztatów online.
– Ale były też twoje samodzielne broszurki?
Broszurki, w tym serie z rysunkami o tancerce Mary Wigman, zdjęcia dramatu Karla Krausa robione przez dziury w tekturze, wiersze o wrocławskim radiu robione z tekstu wikipedii… Może warto zwrócić uwagę na minibroszurkę „Reichstag”, zrobioną z fontów pikselowych i na poemat konkretny „wmrp” – zresztą niektóre strony z tego poematu wrzucam teraz (po dodaniu kolorków) na instagram.
– Czy ten projekt ma coś wspólnego z neopoemiksem?
Trochę tak, czyli w paru przypadkach mamy różne warianty jednego dzieła, no i niektóre elementy łączą elementy komiksowe i poetyckie, mamy też jakieś działania w papierze. Ale przypomnijmy, że tak w ogóle to jest to część „metaarts movement”, czyli chodzi o patrzenie z poziomu meta na pewne rzeczy, na twórczość, na historię. Zaproszenie było w końcu czymś w rodzaju instrukcji.
– Jakie ma być przesłanie tego projektu?
Oczywiście interpretację pozostawiam odbiorcom, ale mam nadzieję, że zostaną dostrzeżone jakieś analogie między tamtym okresem a współczesnością. Poza tym w sztuce działo się wtedy mnóstwo ciekawych rzeczy, i jeśli ten projekt o tym przypomniał, to super.
http://miksowanieawangardy.blogspot.com