Wigilia 2011 r.
Rodzice składają sobie życzenia. Mama ciężko stoi na nogach.
Odczuwam niepokój.
Mało było rozmów tamtego dnia.Wigilia 2012 r.
Ostatni odcinek drogi do szpitala wiedzie przez las, pokonuję go już od marca.
Codziennie.
Teraz droga jest śliska, topniejący śnieg rozpryskuje się pod kołami.
Zatrzymuję się.
Idę na krótki spacer nad rzekę.
Już wiem, że to koniec.
Pół roku po śmierci mamy odchodzi tata.To był dla mnie ciężki rok.
Przyglądałem się powolnemu umieraniu moich rodziców. Widziałem ich fizyczny ból,
cierpienie ciała. O więcej nie potrafiłem ich zapytać. Nie umiałem. Nie mogłem.
Po pewnym czasie mogłem tylko robić zdjęcia.
Dopiero wtedy uświadomiłem sobie to, że odchodzą. Do tego czasu nie zauważałem tego albo
nie chciałem zauważać.
Te zdjęcia są opowieścią o naszym wspólnym milczeniu i samotnym cierpieniu.
Nie mogę przebrnąć przez chaos.
W roku 2015 swoje premiery miały książka i wystawa „Nie mogę przebrnąć przez chaos”, które były zapisem zmagania się ze śmiercią rodziców autora – Michała Adamskiego.
5 lat po pierwszej wystawie i 10 lat po śmierci rodziców autor wraca do tamtych wydarzeń, do archiwum obrazów z tamtego czasu i konfrontuje się z nimi po raz kolejny.
O artyście:
Michał Adamski – fotograf dokumentalista. Zajmuje się głównie realizacją długoterminowych projektów dokumentalnych. Skupia się na tworzeniu szczerych historii, ale naznaczonych autorską interpretacją rzeczywistości. W swojej fotografii porusza tematy społeczne, w których ważny jest człowiek i jego życie we współczesnym świecie. Współtworzy Fundację i Galerię Pix.House. Jest członkiem ZPAF oraz studentem Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2017 r. oraz Marszałka Województwa Wielkopolskiego w 2015 roku. Autor książek fotograficznych „Nie mogę przebrnąć przez chaos” i „Two tailed dog”. Jego prace wystawiane były w wielu miejscach w Polsce oraz w USA, Portugalii, Niemczech i Litwie.
Partner wystawy: Pix.house
***
Program Rok Ołowiu w galerii Miejsce przy Miejscu 14 to wystawy, spotkania i rozmowy zorientowane na zagadnienia związane ze zdrowiem psychicznym, sposobami wyrażania emocji i praktykami dbania o nasz dobrostan psychofizyczny.
Każdy_a z zaproszonych, do współtworzenia programu galerii artystów_ek wypowiada na głos swoje lęki – samodzielnie, w pierwszej osobie, z perspektywy własnego doświadczenia. To, co skrajnie indywidualne i osobiste ma też niezwykły potencjał bycia uniwersalnym – pozwala nam, słuchaczom i widzom – odnaleźć się w historiach innych osób. Poczuć jak ich życia odbijają się w naszych.
„Przebrnąć przez chaos / Nie mogę przebrnąć przez chaos” to ostatnia wystawa z cyklu Rok Ołowiu.
