większość ludzi
kłębi się kruszy zgina
w pierwszy lepszy dzień po kęs
ze stołu wspólnego
i nazwanego rodzinnym
za stręczycielstwo
do ostatniego przystanku nocnym
nie wypocisz trucizny nie wypłuczesz bebechów nie
pozbędziesz się
języka
autobusów miejskich
automatów miejskich
w dzień święty
od 10 z rodziną w kolejce po lody
w monopolowym kolejki od kładki po most
ktoś pyta o drogę na przeciwną stronę ulicy
na przeciwnej stronie ktoś
zbiera słowa jak złom
ten wiersz
napisany zagryzionymi zębami
wiersz upodlenia kwit za upodlenie
który nie wchodzi frontowymi drzwiami
nie żebrze
na rozchełstanych skwerach
i o ciała kobiet