Sorry, ale nie mam czasu
Zmajstrował ją i – zanim zdążyła się narodzić
A naprawdę się spieszyła – spakował się
I zwiał. Gdy po raz pierwszy rozejrzała się po pokoju
Były tam tylko mama i babcia, raczej zasmucone
Wpadł potem za parę miesięcy, zadowolony, jakby
Nic się nie stało, jakby nie narodził się nowy człowiek
I jakby on nie miał w tym większego udziału
Przywiózł sporo ładnych rzeczy, lecz nie samego siebie
Następnie
Wyjechał
Tym razem na dobre, pozostawiając w jej sercu
Pustkę wielkości i kształtu ojca
Kiedy uczyła się chodzić, nie on uczył ją chodzić
Kiedy uczono ją słów, nie on był uczącym
Kiedy czytała pierwsze wiersze, były to
Raczej smutne wiersze, zwykle o skończonej miłości
Potem stał się jej wymyślonym przyjacielem
Podobno wszystkie dzieci mają takich przyjaciół
Chodził z nią wszędzie, a ona była pewna
Że bardzo ją kocha tą wymyśloną, dziecięcą miłością
Potem przestała czekać i bywało różnie:
Znienawidziła go, później znowu pokochała
Później znowu znienawidziła i wreszcie, co
Pocieszające, stał się jej zupełnie obojętny
Ostatnio, kiedy zadzwonił, bo dowiedział się
Że ona ma córkę, on zaś wnuczkę, usłyszał
Że sorry, że nie ma czasu, że po prostu
Powinien odezwać się kiedy indziej
Savoir-vivre po polsku
Misiek!
Misiek, no, mówię przecież! Pomóc trzeba
Przychodź tu zaraz, przychodź!
Zostaw to, potrzebny jesteś
Pani Malikowa remont kończy – Jak to, co cię
To obchodzi? Sąsiadka przecież, sąsiadka
Stare meble trzeba wynieść, kobiecinie pomóc
Nowe wnieść
Starsza pani, przecież, Misiek
Do ciebie mówię!
Przychodź tu zaraz, przychodź!
Zostaw to, potrzebny jesteś
No, Misiek, sąsiadka…
Sąsiadom się pomaga. No, jakaś kultura, kur–
Przecież musi być!
W pięknym, dużym, czystym domu
Moja matka, jej rodzice i jej siostra żyli w pięknym, dużym, czystym domu z ogrodem
Wśród kwiatów, z altaną. Nieopodal płynęła czysta rzeka, w której kobiety czasami
Prały pościel
Moja matka i jej siostra żyły w pięknym, dużym, czystym domu z ogrodem, wśród kwiatów
Z altaną. Nieopodal płynęła czysta rzeka, w której kobiety czasami prały pościel
Moja matka i jej siostra żyły w dużym, czystym domu, z altaną. Nieopodal płynęła czysta rzeka
W której kobiety czasami prały pościel
Moja matka i jej siostra żyły w dużym domu, z altaną. Nieopodal płynęła rzeka
Jej siostra żyła w dużym domu, z altaną. Nieopodal płynęła rzeka
W dużym domu, z altaną. Nieopodal płynęła rzeka
W domu. Nieopodal rzeka
Nieopodal rzeka
Nieopodal rzeka
Rzeka
*