Serdecznie zapraszamy na podsumowanie mikrorezydencji Magdaleny Mądrej, która przybliży pływy „dalszej rzędowości”, wrocławskie strugi, cieki, kanały i rowy melioracyjne. Jak podaje autorka – projekt „O zatrzymaniu się przy wodzie, która płynie” to kilkutorowe działanie, łączące – tak, jak woda – różne stany skupienia nad ludzkimi i nie–ludzkimi relacjami. Spotkanie odbędzie się 14 października (sobota) w leśnickim pałacu – OPT Zamek – zlokalizowanym nad rzeką Bystrzycą.
We Are All Bodies Of Water
[Astrida Neimanis]„Nie wiem, jak to się dzieje, że woda zatrzymuje w sobie czas” pisała Olga Tokarczuk1. Natknęłam się na to zdanie pod koniec mikrorezydencji, spędzonej nad wrocławskimi pływami „dalszej rzędowości”, małymi rzekami obdarzonymi hydronimami, ale niekoniecznie uwagą mieszkanek i mieszkańców miasta. Od 14 sierpnia do 24 września 2023 docierałam do miejsc bardziej lub mniej mi znanych lub wyobrażonych, a nawet (i to w przeważającej mierze) takich, o których nie miałam wcześniej pojęcia. Fotografowałam i filmowałam fragmenty pływów w letniej bujności roślin, wobec niskiego poziomu wód lub ich poburzowego wzrostu, w uregulowanych korytach i przy większej swobodzie ruchu. Pomimo największych chęci, nie udało mi się dotrzeć do każdej niebieskiej żyłki narysowanej na mapie miasta, a przemierzyć wzdłuż zdołałam tylko te najkrótsze. „Lubię chodzić nad takie rzeki-nierzeki”2 mogłabym powtórzyć za Maciejem Robertem, bo rzeczywiście czas spędzony nad strugami, ciekami, kanałami i rowami melioracyjnymi pozwalał mi na wtopienie się w krajobraz, chwilowe rozpuszczenie trosk oraz rozpłynięcie ust w uśmiechu. Podczas wydarzenia w OPT Zamek pokażę efekty swojego mikro-meandrowania: ruchome (filmowe) obrazy obok tych zatrzymanych, naświetlonych na papierze fotograficznym w aparacie zrobionym ze skrzynki po winie (gdyby tu skojarzyć nowotestamentową opowieść, kierunek przemiany można by uznać za odwrotny). Po niedługiej prezentacji w przestrzeni instalacji, pójdziemy razem nad pobliską, bystro płynącą rzekę.
1 Olga Tokarczuk, Dwanaście obrazków z Wałbrzycha, Nowej Rudy i okolic.1996, „Borussia”, 1997 nr 14 s. 26-29.
2 Maciej Robert, Rzeki, których nie ma, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2023, s. 9.
Magdalena Mądra
Magdalena Mądra – artystka wizualna, kuratorka, pracownica kultury, specjalistka ds. dostępności, literaturo– i kulturoznawczyni, miłośniczka natury i sztuki. Absolwentka Wydziału Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2022) oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim (2005), na którym studiowała też kulturoznawstwo. Wystawiała indywidualnie i zbiorowo, m. in. podczas wystawy „Dobry wieczór we Wrocławiu” w BWA Wrocław (2022) oraz podczas 20. edycji Przeglądu Sztuki SURVIVAL (2022). Magisterską pracę dyplomową pod tytułem „Jeśli granica biegnie, to czekam, aż zniknie z obrazu” prezentowała na wystawie „Eksperyment” w ramach 41. i 42. Edycji Konkursu im. Marii Dokowicz na Najlepszy Dyplom UAP [7-13.11.2022]. Tworzy zdjęcia, instalacje, filmy i prace wykorzystujące mieszane techniki. Przejęta ekologią i ekonomią tworzenia, recyklinguje i rekontekstualizuje. Interesuje ją zarówno obraz, jak i przekraczanie jego dwuwymiarowości, konteksty funkcjonowania dzieł sztuki oraz ich kulturowe użycia. Stosując poetycki i metaforyczny język, stara się zaburzyć granice między tym, co „rzeczywiste” i doświadczane a wykreowane i wymarzone.
magdalenamadra.com
instagram.com/magdalenamadra