Magdalena Mądra zaprasza do meandrowania wrocławskimi ciekami w ramach Mikrorezydencji OPT. Najbliższe spotkanie z autorką, będące zapowiedzią projektu, odbędzie się 22 września w ramach Dolnośląskiego Festiwalu Nauki w Konturach Kultury. Finał przeprowadzanych prac odbędzie się 14 października o godz. 18.00 nad rzeką Bystrzycą, w leśnickim pałacu – OPT Zamek (pl. Świętojański 1), o czym jeszcze poinformujmy.
Tymczasem kilka słów wprowadzenia od Magdy:
W związku z ekologiczną katastrofą, ostatnio dużo mówi się o Odrze, którą uwielbiamy i życzymy jej obywatelstwa. Realizacją tego projektu chciałabym zrehabilitować pływy „dalszej rzędowości”, wrocławskie strugi, cieki, kanały i rowy melioracyjne, które – jeśli dotrą – uchodzą do swoich recypientiek i recypientów.
Brodówka, Bystrzyca, Czarna Woda, Dobra, Kasina, Leśna, Łękawica, Ługowina, Mielnica, Mokrzyca, Oława, Olszówki: Krzycka i Stabłowicka, Oporówka, Piaskówka, Piskorna, Rogożówka, Ryńka, Stara Widawa, Strzegomka, Toczek, Topór, Trzciana, Widawa, Stabłówka, Ślęza, Zielona – język można połamać przy tych szeleszczących i trzeszczących nazwach! Prócz swoistego ćwiczenia lingwistycznego i oddechowego, który byłby jednym z elementów działania, chciałabym przy owych ciekach przystopować swój codzienny maraton i z ich biegiem wtopić się w krajobraz.
Projekt „O zatrzymaniu się przy wodzie, która płynie” to kilkutorowe działanie, łączące – tak, jak woda – różne stany skupienia nad ludzkimi i nie–ludzkimi relacjami.
1. Woda jako planetarne archiwum (zebranie oraz przetworzenie / animacja historycznych fotografii i materiałów filmowych)
2. Woda jako medium łączące różne istoty (mixed media: fotografia, film, dźwiękowe nagrania terenowe)
3. Woda jako nośnik znaczenia (narracja / polilog inspirowany przebywaniem w miejskich obszarach „naturokultury”)
Realizacja rezydencji będzie polegać przede wszystkim na doświadczeniu wąskich ciekłych miejsc w tkance miasta. Zaopiekuję się czasem spędzonym w określonym krajobrazie, próbując dokonać takiej rejestracji i przedstawienia, które zachęcą do jego zauważania i doceniania. To będzie mikromeandrowanie podczas mikrorezydencji, nastawione na patrzenie i słuchanie, uchwycanie i transformowanie na wielogłosowy komunikat. Podczas działania będę nastawiona na liminalność i upłynnianie stałych kategorii, uciekając od ilustrowania danych tez na rzecz poszerzania pola wyobraźni i morza możliwości.
Chciałabym zaznać dobrostanu, w którym motyw akwatyczny będzie nie rzeką oskarżycielskich słów w czasach planetarnej zmiany, ale poetycką kontemplacją. Obecne w pracy wątki hydrofeministyczne pobudzą do uruchomienia międzygatunkowej wyobraźni i empatii przy jednoczesnej zachęcie do niezależnego myślenia w duchu bioróżnorodności. Zamierzam stworzyć krótką eksperymentalną formę filmową łączącą animację archiwalnych fotografii wrocławskich rzek z autorskim materiałem filmowym i dźwiękowym oraz fotografie. Efekt pracy łączyłby zatem ruchome obrazy obok tych zatrzymanych, uzupełniając projekt o refleksję nad swoistością medium fotografii i filmu.
Magdalena Mądra
Absolwentka Wydziału Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, na którym studiowała też kulturoznawstwo. Wystawiała indywidualnie i zbiorowo, między innymi podczas wystawy „Dobry wieczór we Wrocławiu” w BWA Wrocław Główny (2022). Jej praca „Granice możliwości” (2022), pokazywana podczas 20. edycji Przeglądu Sztuki SURVIVAL została wyróżniona w konkursie na nagrodę publiczności (3. miejsce). Magisterską pracę dyplomową pod tytułem „Jeśli granica biegnie, to czekam, aż zniknie z obrazu” prezentowała na wystawie „Eksperyment” w ramach 41. i 42. Edycji Konkursu im. Marii Dokowicz na Najlepszy Dyplom UAP, 7-13.11.2022. Tworzy zdjęcia, instalacje, filmy i prace wykorzystujące mieszane techniki. Przejęta ekologią i ekonomią tworzenia, recyklinguje i rekontekstualizuje. Interesuje ją zarówno obraz, jak i przekraczanie jego dwuwymiarowości, konteksty funkcjonowania dzieł sztuki oraz ich kulturowe użycia. Stosując poetycki i metaforyczny język, stara się zaburzyć granice między tym, co „rzeczywiste” i doświadczane a wykreowane i wymarzone.
