Ostatecznie to patrzący nadaje sens temu, co widzi.
- Czym jest obraz, gdy zredukujemy go do minimalnej formy, jakie skojarzenia budzi?
- Jakie treści niesie?
- Jak patrzący odbija się w obrazie i jak obraz rezonuje w kolejnym patrzącym?
- Czy osobiste doświadczenie opowiedziane w lapidarnych obrazach może być uniwersalne, zrozumiałe, bliskie?
Te i inne pytania zadamy sobie w sobotę 26 listopada w przestrzeni wystawy FIXATION Joanny Pawłowskiej. Zapraszamy do galerii Miejsce przy Miejscu, by porozmawiać z nami o fotografii.
„FIXATION wodzi moje spojrzenie przez fragmentaryczne obrazy, maniakalnie destylowane z szerszych planów, stopniowo wprowadzając mnie w stan bliski temu tytułowemu. To stan naelektryzowania od napięcia między swobodnym szwendaniem się po środowiskach, sytuacjach i kontekstach a fiksacją na kształtach, kolorach i rytmach materii – nieważne, ożywionej czy nie. Między niewinną psychogeografią i obsesyjną obserwacją. W końcu wszędzie znajdzie się jakiś trigger, przyciągający wzrok i wyostrzający fokus, uruchamiający swobodnie rozpływającą się w różnych kierunkach narrację. Czasem aparat jest tak blisko fotografowanej rzeczy, że rozmywa pewność co do tego, na co właściwie patrzy. Innym razem próbuje zawrzeć w kadrze jakiś ogólny mechanizm: powtarzalność tekstury, gęstości czy konsekwentnie prowadzoną linię. Kompulsywnie wypatrując nowych obrazów, wchodzących w dialog z tymi już wypatrzonymi, nadaje materii pozornie stabilną, łagodzącą system nerwowy formę. Oko zmienia to, na co patrzy. Im dłużej patrzę, tym mniej wiem a tym więcej przeczuwam.”
[tekst: Anka Herbut]
Dokumentacja wystawy: Alicja Kielan
