– Podobno zorganizowałeś jakąś konferencję.
Raczej współorganizowałem, największą pracę organizacyjną zrobił mgr Michał Kuna, aplikant adwokacki – on korespondował z większością uczestników, zbierał filmiki i wrzucał je na youtube.
– Czego dotyczyła ta konferencja?
Ogólnopolska (internetowa) Konferencja Naukowa „Twórczość i Normy” była konferencją interdyscyplinarną, trudno ukazać wszystkie poruszane tematy. Zresztą zachęcam do zajrzenia, referaty dostępne są w internecie: https://tiny.pl/7m7sf
– I o co chodzi w takiej konferencji?
Nie bardzo rozumiem pytanie. Tak jak w ogóle na konferencjach, chodzi o przepływ informacji, o zaprezentowanie poglądów, o zapoznanie się z aktualnymi badaniami.
– Ale tobie pewnie i tak chodziło o promocję swoich działań.
Można też tak na to spojrzeć, w końcu była to okazja do dania w świat sygnału, że istnieję i działam. Ale każdy, kto prezentował swój referat, w jakiś sposób coś promował. Czyli myślę, że wszystko było w porządku, mam nadzieję, że treść referatów dotrze to jakiejś grupy odbiorców (chodzi mi o to, żeby nie tylko znajomi referentki/referenta zobaczyli filmik, ale żeby też patrzeć na wystąpienia z innych dziedzin). Zauważ, że referaty zaprezentowały osoby z wielu ośrodków, a i tematy były zróżnicowane. Zachęcaliśmy, żeby referaty przedstawiać w sposób zrozumiały dla przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych i dla szerokiego ogółu odbiorców.
– No dobrze, na konferencji miała miejsce premiera książki – powiedz coś o tym!
Naprowadzasz mnie tymi pytaniami, niech ci będzie. Przede wszystkim miały miejsce dwie premiery, jedna to mój poemat „kdxszr”, a drugi to „Pytania o twórczość” – czyli wywiady z artystkami i artystami z różnych krajów.
http://poemiks.comicgenesis.com/kdxszr.pdf
http://poemiks.comicgenesis.com/pytaniaotworczosc.pdf
– Chciałbyś, żeby ktoś zrecenzował te książki?
No pewnie! Ale przede wszystkim chciałbym, żeby ktoś je przeczytał. Może coś więcej powiem o tych wywiadach, w końcu mówimy o znanych artystkach i artystach, są doktoraty na temat ich działań, no i są to osoby znane w środowisku, czy też w środowiskach.
– Ale o jakim środowisku mówisz? O literatach?
Raczej o poetkach i poetach wizualnych. W książce poruszone są wątki pisania bezznaczeniowego, muzyki, komiksów… Albo może bardziej szczegółowo: Jim Andrews mówi m.in. o wykorzystaniu programów komputerowych w poezji wizualnej, Wołodymyr Biłyk porusza tematy promocji, redagowania i eksperymentów w różnych dziedzinach, Petra Schulze-Wollgast mówi o mimeografach i o innych technikach drukarskich, JC Mendizabal opowiada o muzyce i o komiksach eksperymentalnych. Tuomas Timonen na różne sposoby przetwarza egzemplarze swojego tomiku wierszy, Khairulsani Ismail mówi o swoim malarstwie, ale też o swoim zinie poemiksowym, Cheryl Penn opowiada o mailarcie, Michael Orzechowski mówi o wariantach i o moderowaniu grupy na facebooku, Dona Mayoora opowiada o postrzeganiu sfery wizualnej z perspektywy poezji, a Małgorzata Dawidek mówi o body arcie i o konceptualizmie.
– O ile mi wiadomo, to osią spinającą tę książkę miał być neopoemiks.
Tak, w sumie wiele razy przemycam tam temat neopoemiksu, zresztą to był klucz doboru rozmówców: chodziło o osoby, które tworzą coś przypominającego neopoemiks.