bez tytułu
życie pędzi wciąż w swoim spektaklu
a główną rolę odgrywa Pan C
od prawoskrętnych szarych nizin
aż po wysokie góry dostatku
trwa rewia kamuflażu
zasilana miedzianym brzękiem
defilada rozkładu i absurdu
z policzkiem dla przedwiecznej tęczy
i z filarowym festynem spienionej melaminy
życie pędzi wciąż w swoim spektaklu
tom: NATURA
Czas ciemności II
Za oknem naszego świata,
za białą granicą parapetu,
na którym postawiłem portret
wnuczki Michasi
rozciąga się nowa przepaść.
Na jej stromych ścianach
i na tęczowym dnie
wiszą i stoją przebierańcy.
Wychodząc z domu
musimy uzbrajać się
w twarzowe tekstylne tarcze
stosowane przeciw Panu C- 19.
Spadamy w codzienność,
a potem wczepiamy się mocno
w oślizgłe, szare ściany
i zmierzając mozolnie ku górze
półgębkiem dołączamy do maskarady.
Jeszcze II
w dwuwymiarowych dniach
pośród stroszenia barwnych karoserii
róże wciąż nie zrzuciły szlachetności
chociaż Sztuka często jest daleka
jak załogowa wyprawa na Marsa
a niejedna domorosła Mona Lisa
rozłożona jest jedynie
na topolowej desce
w dwuwymiarowych dniach
gdzie pięciominutowe tuzy –
Pieta jeszcze zbiera aplauz
a kardynał Wyszyński
nie jest wyznawcą Mahometa
tom: NATURA
a jeśli Michał II
któregoś jasnego dnia
z przejrzystego nieba
może spaść skrzydlaty
złoty miecz –
młot na utracjuszy
tom: HORYZONTY
Kontynuacje
I
A więc przybywamy ze starych spojrzeń,
z kadrów hołdujących światom ojców
gdzie Tradycja zajmowała zawsze
najwyższy stopień na scenie.
My, epigoni sepii i wierni
słudzy konwenansów.
II
A więc jesteśmy niewolnikami Nowiny.
Ona – relacja z codziennego szkła
ubrana w kwiecistą mowę.
III
A więc zmierzamy do nowych fantasmagorii
gloryfikując wciąż skórę i lapsus.
Jajogłowi nierzadko spadają z Księżyca,
a Pan Kowid obleczony w banknoty
zjada kolejne dusze.
tom: NATURA
Wrzesień albo ogrody
Następny koniec świata
nadchodzi z żółtymi mackami
Niezwyciężonego SC2.
Głodne wciąż ramiona
wiją się prężnie wokół kuli
zastępującej teraz koronę
Tęczowego Drzewa Życia.
Homo sapiens jak zeschłe liście
zajmuje miejsce wokół pnia,
który chciał wystrzelić do gwiazd.
Gatunek porusza się ospale
i szuka jeszcze zieleni –
bramy do dawnych Ogrodów.
tom: NATURA